“Ilargiaren atzetik” antzerkia

Urriaren 7a zen 8:55ean hartu genuen Iruñerako autobusa.Autobusetik jeitsi eta
Alde Zaharrean dagoen Antzerki Eskolara joan ginen.Hasieran pentsatzen genuen antzerkia 36ko gudari buruzkoa izango zela gai hau ikasten ari garelako
baina ez, euskal mitologiari buruzko antzerki bat zen.


Antzerkia hasi zenean bi emakume eta neskatxa bat zeuden. Ezkerreko
emakumea bufanda egiten ari zen eta beste emakumea istorio bat
kontatzen. Ezkerreko emakumeak auzokidek kontatzen zituzten istoriak hari
bihurtzen zituen eta hari honekin matazak,bufandak, jantziak egiten zituen.
Gero agertu ziren bi mamurro jendearen nahiak betetzen Donibaneko suteen
festa zelako. Baina nahi bat ezin zuten bete, hau da,Izarren (neskatxa txikia)
desioa, arreba bat izatea.


Bat-batean Ilargia agertu zen eta halaxe esan zien mamurroei:


-Desira guztiak bete dituzue bat izan ezik.Nik neuk beteko dut nahi hori, lasai
mamurro txikiak.


Izarren ama bufandak banatzera joan zenean , Izar oso triste jarri zen bakarrik
sentitzen zelako.


Ama etxera itzultzean basoan bakarrik zegoen haur bat aurkitu zuen eta
erabaki zuen etxera eramatea.

Amak ume berriari Ilargi deitu zion.Ume honek ezin zuen hitz egin. Hasieran
Ilargi eta Izar oso gaizki moldatzen ziren.


Egun batean,Izarrek mamurroak harrapatzen ditu eta eskatzen die Ilargi etxetik
eramateko.

Izarrek zer egin duen konturatzen denean Ilargiren bila joaten da hari batekin
lotuta badaezpada basoan galtzen bazen.


Hari horrek bere amaren eta beraren istorioa irudikatzen zuen.

Bat-batean Gaueko agertu zen. “Zer ari zara hemen gau erdian” esan zuen
Gauekok. Izarrek Gauekori gertatzen zena kontatu zion. Gauekok esan zion
mamurroak non zeuden esan nahi zuen zerbait eman behar ziola. Izarrek bere historiaren haria eman zion. Mamurroak aurkitu zituenean Ilargi hiltzen saiatzen ari ziren. “Ezzzzzzzzzz” esan zuen Izarrek hori entzutean mamurroak Ilargi hiltzen saiatu ziren baina bat-batean Gauekok agertu zen eta mamurroak
geldiarazi zituen. Etxera itzultzean Ilargik hitz egin ahal zuen. Azkenean Izar eta Ilargi oso ongi moldatzen ziren.

Eskolara oinez itzuli ginen.

_______________________________________________

Era el 7 de octubre de 2020, a las 8:55, cogimos el autobús para ir a Pamplona (Lo Viejo). Bajamos del autobús y fuimos a la Escuela de Teatro que hay en “Lo Viejo”. Al principio pensábamos que el teatro iba a ser sobre la guerra del 36 porque estábamos aprendiendo sobre ese tema, pero no…

Era un teatro sobre la mitología vasca.

Cuando empezó el teatro había dos mujeres y una niña. La mujer de la izquierda estaba haciendo una bufanda y la otra mujer estaba contando una historia. La mujer de la izquierda convertía las historias que contaban los vecinos en hilos, y con ese hilo hacía bufandas, trajes.

Luego aparecieron dos duendecillos cumpliendo los deseos de la gente, ya que eran las fiestas de las hogueras de San Juan. Pero no podían cumplir un deseo. Es decir, el deseo de Izar (la niña del principio), tener una hermana.

De pronto apareció la luna y dijo a los duendecillos:

– Habéis cumplido todos los deseos menos uno. Yo mismo cumpliré ese deseo, tranquilos pequeños duendecillos.

Cuando la madre de Izar (la niña) se fue a repartir bufandas, Izar se puso muy triste porque se sentía sola.

En el camino de vuelta la madre encontró a una niña sola en el bosque y decidió llevársela a casa.

La madre llamó niña Ilargi. Esta niña no podía hablar. Al principio Ilargi y Izar se llevaban muy mal.

Un día, Izar atrapa a los duendecillos y les pide que lleven a Ilargi porque le había roto la muñeca.

Cuando se dio  cuenta de lo que izo Izar va a buscar a Ilargi atada con un hilo por se acaso se perdía en el bosque.

Ese hilo representaba la historia de su madre y de ella.

De pronto apareció Gaueko el dios de la noche. “Qué haces aquí a media noche”, dijo Gaueko. Izar le contó a Gaueko lo que pasaba. Gaueko dijo que tenía que darle algo que decirle dónde estaban los duendecillos. Izar le dio el hilo de su historia. Cuando los encontró, los duendecillos intentaban matar a ilargi. “Ezzzzzzzzz” dijo Izar. Al oír esto los duendecillos intentaron matar a Ilargi cuanto antes, pero de repente apareció la luna y detuvo a los mamurros. Al volver a casa Ilargi podía hablar.

Al final Izar y Ilargi se llevaban muy bien.

Al salir, las profesoras nos dijeron que íbamos a volver a la escuela a pie.

– Jon Elizari –

Konplizitatea jorratzen

Azaroaren 25ean Indarkeriaren aurkako eguna zela eta, 5B taldeko ikasleek pankarta bat sortu zuten “Konplize ditut eta, maite ditut denak” lelopean. Pankarta egiteko, lehenengoz Ereintza taldearen bideoa ikusi genuen. Ondoren, genero indarkeriaren inguruan hitz egin genuen, eta, azkenik, emakume mota desberdinak margotu zituzten ikasleek pankartan jartzeko.

Bigarren fase batean, ikasleek pankarta osatu zuten konplizitatea martxan jarriz, eta aldi berean euskal kantak entzun ziren eta oso gustora kantari aritu ziren. Momentu polita izan zen, ikasleek espontaneoki lelo  honekin bat egin eta talde kooperatibo handi bat sortu baitzuten . Alegia, benetako konplizeak izan ziren.